Η ενσωμάτωση των ψηφιακών τεχνολογιών στην εκπαιδευτική διαδικασία έχει γίνει αναπόφευκτη πραγματικότητα την τελευταία δεκαετία. Ενισχύθηκε περαιτέρω από την πανδημία COVID-19, που ανάγκασε τα σχολεία παγκοσμίως να στραφούν στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση και να επαναπροσδιορίσουν τις εκπαιδευτικές πρακτικές. Στο κέντρο αυτής της μετάβασης βρίσκεται ένας αναντικατάστατος παράγοντας: οι εκπαιδευτικοί. Η προσαρμοστικότητα των εκπαιδευτικών σε ψηφιακά περιβάλλοντα μάθησης δεν αποτελεί πλέον απλώς ικανότητα· είναι ανάγκη.

Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και η διείσδυσή της σε κάθε έκφανση της κοινωνικής και επαγγελματικής ζωής καθιστούν τον ψηφιακό εγγραμματισμό έναν από τους σημαντικότερους στόχους της σύγχρονης εκπαίδευσης. Ο ψηφιακός εγγραμματισμός, πέρα από την ικανότητα χρήσης τεχνολογικών μέσων, ορίζεται ως η ανάπτυξη κριτικής σκέψης, η δυνατότητα πρόσβασης, αξιολόγησης και δημιουργικής αξιοποίησης ψηφιακών πληροφοριών, καθώς και η διαχείριση της ψηφιακής ταυτότητας. Οι σύγχρονες εξελίξεις και οι διαρκώς μεταβαλλόμενες ανάγκες απαιτούν από τα εκπαιδευτικά συστήματα, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως, να προσαρμοστούν, ενσωματώνοντας και καλλιεργώντας τις δεξιότητες αυτές από τις πρώτες εκπαιδευτικές βαθμίδες.

Κατερίνα Παπούλη, Φιλόλογος Μ.Α.

Σήμερα όλο και συχνότερα βλέπουμε τους μαθητές μας να λύνουν τις απορίες τους, παρακολουθώντας βίντεο καθηγητών στο youtube ή σε άλλες ψηφιακές πλατφόρμες. Είναι μία πρακτική που τη βλέπουμε να εφαρμόζεται από  όλο και πιο μικρές ηλικίες, αφού συνήθως ο χρόνος μέσα στην τάξη δεν επαρκεί για το δάσκαλο για να δώσει όλες τις πληροφορίες που θέλει στους  μαθητές τους. Αλλά και οι μαθητές πολλές φορές, χρειάζεται να ξανακούσουν την παράδοση του μαθήματος στο σπίτι τους για να κατανοήσουν τη θεωρία και να λύσουν τις ασκήσεις τους.