Η διαπολιτισμική εκπαίδευση, ως ένα σύγχρονο και δυναμικό πεδίο εφαρμογής, αποτελεί αναγκαίο συστατικό της εκπαιδευτικής πολιτικής και πρακτικής στον 21ο αιώνα. Σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, όπου οι κοινωνίες χαρακτηρίζονται από αυξανόμενη πολιτισμική και γλωσσική ποικιλομορφία, οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται αντιμέτωποι με την πρόκληση να υποστηρίξουν μαθητές από διάφορες πολιτισμικές ταυτότητες. Η Ελλάδα, με τη δική της ιστορική εμπειρία στη μετανάστευση και τη φιλοξενία προσφύγων, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα χώρας που καλείται να ενσωματώσει τη διαπολιτισμική διάσταση στην εκπαίδευση. 

Το ερώτημα που τίθεται είναι:

Η διαχείριση τάξης αποτελεί μία από τις πιο κρίσιμες δεξιότητες που καλούνται να αναπτύξουν οι εκπαιδευτικοί, ανεξάρτητα από το επίπεδο ή το αντικείμενο διδασκαλίας τους. Πέρα από τη διδασκαλία του γνωστικού αντικειμένου, η ικανότητα να δημιουργείται ένα οργανωμένο, υποστηρικτικό και παραγωγικό περιβάλλον μάθησης είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη των εκπαιδευτικών στόχων. Σήμερα, οι σύγχρονες προκλήσεις –όπως η πολυπολιτισμικότητα, η αυξανόμενη χρήση της τεχνολογίας και η ενσωμάτωση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες– υπογραμμίζουν την ανάγκη για συνεχή αναθεώρηση και προσαρμογή των πρακτικών διαχείρισης τάξης.