Σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία λόγω της παγκοσμιοποίησης, της μετανάστευσης και της τεχνολογικής προόδου, η εκπαίδευση καλείται να ανταποκριθεί στις ανάγκες μιας πολυπολιτισμικής και σύνθετης κοινωνίας. Η διαπολιτισμική εκπαίδευση αναδεικνύεται ως μία απαραίτητη προσέγγιση, προκειμένου να προετοιμάσει τους μαθητές να λειτουργούν αποτελεσματικά σε ένα ποικιλόμορφο περιβάλλον, ενισχύοντας την ανεκτικότητα, την ενσυναίσθηση και τη συνεργασία. Ωστόσο, στην Ελλάδα, ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ιστορικά προσανατολίζεται στη μονοπολιτισμική αντίληψη αντιμετωπίζει προκλήσεις στην υιοθέτηση αυτής της σημαντικής πρακτικής.